top of page

poppen

interview door Dore van Duivenbode

Tamar Stalenhoef

‘Eigenlijk vind ik het jammer als ze af zijn.’ Tamar Stalenhoef denkt aan de poppen die zij gemaakt heeft. Van dieren voor de Lion King tot katten voor Minoes en reusachtige honden voor het Ro Theater, waar zij een musical award mee won. ‘Aan het eind houd ik een beetje van ze. Terwijl ik de poppen dan door moet geven aan de acteurs. Zíj gaan er mee spelen, ik ben slechts een doorgeefluik en kijk vanaf de zijlijn mee.’ Soms vanuit de coulisse, meestal uit de zaal. Wanneer ik klaar ben, pak ik ze netjes in en neem ik bewust afscheid. Maar als ze eenmaal weg zijn, laat ik hen los. Ook dat hoort bij theater, het is een ogenblik. Voor je het weet is het voorbij.’

Als poppenmaker is Tamar onderdeel van het verhaal. ‘Ik werk mee aan de wereld die getoond wordt. Zo is een voorstelling van iedereen. Van de spelers, de regisseur, van mij, maar ook van het publiek. Soms verwachten wij een lach, terwijl de zaal juist geëmotioneerd is.’ Waarbij de makers iedere uitvoering dezelfde taak wacht: het vasthouden van de magie. Tamar: ‘Als een pop slecht gemaakt is, dan zie je dat. Althans, ik zie dat. Zonde, want daardoor wordt het publiek uit het verhaal gehaald.’

‘Het maakproces maakt mij het gelukkigst. Ik ben continu aan het uitvinden. Mijn materialen haal ik overal vandaan. Gaasdoek uit België, bont uit Duitsland, ogen van een zoölogisch instituut. Zo bestaat een pop uit verschillende lagen. Van een idee tot een tekening en vanuit verschillend materiaal tot iets dat op het toneel tot leven komt.’

Paard voor "De goed Richard de derde" van Wart Kamps


Recent Posts
Archive
bottom of page